Oh! my Broters and Sisters, listen to what I say
By nineteen twenty dere'll
be no boose sold in the U.S.A
A. - De whole country am a goin' bone dry,
Prohibition am de battle cry,
'Scuse me while I shed a tear,
For good old whiskey, gin and beer,
Goodbye for ever, Good bye for ever - Ah got de
Prohibition, Prohibition, Prohibition Blues. Oh! my Blues.

Bij het horen van die blues ontwaakte Gaston en stelde meteen vast hoe Evelyn weer Burt geworden was.

• Die metamorfosen beginnen ferm mijn botten uit te hangen! En wie heeft die grammofoon daar in de hoek van de kamer geplaatst?

Het gejank van de Prohibition Blues kwam uit een Diamond Disk dat boven op een Louis XVI kastje stond. Het deurtje klapte open en een manneke sprong er uit. De dwerg bleek verre van nuchter te zijn: hij waggelde door de kamer en lalde onverstaanbare klanken.

• Wat is me dat godverdomme?
• I'm de Boose Man. Met de groeten van de boss of je onmiddellijk naar Amerika wilt komen om de boel daar uit het droge te helpen.
• Ja maar zeg … en wie is die boose euh boss? Al Capone?
• Waarom zou Scarface nu een einde aan de prohibitie willen stellen? Hij verdient er immers geld met hopen mee. Nee, mijn opdrachtgever is van een veel verhevener afkomst.
• Het lijkt wel alsof je het over een god hebt.
• Zou wel eens kunnen …

Boose Man legde uit hoe het oog van zijn opdrachtgever — wiens naam voorlopig geheim moest blijven — op Gaston gevallen was. In hem had hij al zijn hoop gesteld om een eind aan die mensonterende prohibitie te stellen. Mocht Gaston in zijn opdracht slagen dan zou hij voor eeuwig als Redder des Mensheids beschouwd worden. Dé Heiland. Met natuurlijk alle eer en rijkdom van dien.
Ondertussen was Burt ook ontwaakt en toen hij van die opdracht hoorde, was hij een en al geestdrift. Stel je voor! Einde aan het vermaledijde drankverbod! Bovendien zou hij de eer genieten om bedgeno(o)t(e) te worden van de Redder des Mensheids! Tegen zoveel enthousiasme was Gaston niet opgewassen.

• Maar hoe geraak ik nou in Amerika?
• No problem!

Boose Man overhandigde Gaston een briefje en gaf hem de opdracht om de inhoud naar Amerika te laten telegraferen. Na het ontbijt vertrokken beide vrienden vergezeld van Boose Man naar het postkantoor. Vooraleer het briefje aan de man achter het loket te overhandigen, wierp Gaston er nog een vluchtige blik op:

• Wa wil da zegge meneer? vroeg de burelist.
• Euh ... Ik vrees dat je het niet begrijpen zou. Wees zo vriendelijk om dit bericht te laten overseinen.

De loketbediende ging hoofdschuddend het briefje bij de telegrafist afgeven. Deze laatste keek ook al verbaasd.

• Zeg! Wat is het morseteken voor @?
• Nou ... zet gewoon AT. Dus: / .—  — /

De telegrafist haalde de schouders op en begon te seinen.

"

Deel 4